Wow, ik had nooit gedacht dat er ooit nog een ander kaartspel me zo zou fascineren zoals Yu-gi-Oh dat deed.
Zelfs al ken ik de regels niet of weet ik niet hoe het spel in zijn werk gaat maar ik kan al niet wachten om te horen "haal je Vangaurd kaarten nu bij '....' ".
Al heb ik mijn goede en slechte punten bij deze serie.
De hoofdpersonage Aichi Sendo's stem is een totale flop en ze hebben wel veel te veel van Yu-Gi-Oh overgenomen.
Al voorbeeld zijn Yugi en aichi zijn beide klein .
Beiden werden gepest en door verscheidende omstandigheden zijn ze bevriend geraakt met de pestkoppen of personen die op hen neerkeken.
Beiden hebben ze een 'speciale' kaart gekregen.
Beiden zijn afhankelijk van dezelfde 'zwakke' kaart zelfs als er sterkere kaarten in hun denk zitten.
Ze hebben beiden een hatelijke stem dat iedereen irriteert als ze teveel praten.
beiden hebben veel geluk met het trekken van kaarten en dat is het zowat voor nu.
Voor diegeen die deze gelijkenissen nog niet hebben opgemerkt raad ik je aan zowel Yu-Gi-Oh als Vangaurd te kijken.
Ik kan nog niet echt veel zeggen omdat het op zich een unieke kaartspel is maar toch is het een spel dat mijn interesse heeft geraakt.
Monsters van je dek oproepen om te verdedigen en een lager niveau verplaatsen door een hoger niveau kaart op te leggen.
Zonder een lager kaart kun je geen hogere kaar spelen en het moet volgen op de rank van 1-2-3-4-5.
De 'trigger calls' is ook zoiets dat ik nog nooit had gezien en de kracht bonussen zijn een heel interessant iets in dit spel.
Het eerste wat ik mij afvraag is als we dit spel in het werkelijke leven spelen, zou het dan niet snel eindigen? Al wat je moet krijgen of bereiken is 6 schade punten en het gevecht is gedaan.
Ik gok gewoond at we net zoals wij vroeger met Yu-Gi-Oh de regels aanpassen om het spannender te maken.
In Yu-Gi-Oh had je 4000 levenspunten of 12000 levenspunten en je kon het zo spelen zonder problemen zolang beide spelers duidelijke regels hebben afgesproken die ook haalbaar zijn.
Je kon dus de grootte van je deck aanpassen tot wel 150 kaarten voor een langdurige strijd en vele verassende momenten.
Je kan ook je deck kleiner maken om super snel een spel te beëindigen maar dit is vooral voor de professionelen die het spel volledig onder de knie hebben.
Weer over Vangaurd.
Wat ik er heel erg hard aan haat, is het geschreeuw van de spelers wanneer ze schade ontvangen.
Ik bedoel maar zo dat het geen mes is dat door je hart steekt telkens je schade oploopt tenzij je zoals de Schaduw spelen van Yu-Gi-Oh aan het spelen bent.
Het is totaal overbodig maar om tijd te rekken en een langdurige serie te maken, moeten ze dit wel doen.
Ik beeld het me al volledig in als Vangaurd in bepaalde locaties gespeeld wordt en dat er plots aan de andere kant van de ruimte iemand zich dood zit te roepen omdat hij of zij, schade heeft opgelopen van het spel.
Wat ik al als fout had opgemerkt tijdens de vroege episodes van Vangaurd, is dat de spelmappen al speciale effecten toonden aan ons en dat later in de series de personages verbaast waren om een spelgrond op een batterij lopende hologram machine.
Net zoals bij Yu-Gi-Oh waren er in het begin ook geen hologrammen en zelfs geen speciale effecten wanneer ze speelde.
Enkel toen het avontuur begon tussen Yugi en Kaiba had Kaiba zijn ontworpen systeem tentoongesteld.
Later zag je dat het ook overal was en in korte tijd werd het kleiner en kleiner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten